“Ik denk dat mensen geboren zijn om te wiebelen. Dit is mijn persoonlijke stelling. Nu zijn er veel mensen, je hebt er waarschijnlijk wel een paar ontmoet, die het liever zouden hebben als wiebelende mensen gewoon rechte lijnen waren. Weet je? Omdat het gewoon veel makkelijker zou zijn om met ze om te gaan. Nu, ik ben het type persoon dat nogal intens wiebelt en dat ben ik altijd al geweest. En het was een vreemde ervaring om naar school te gaan en ik weet zeker dat velen van jullie hetzelfde hebben gevoeld…
Want op school heb je allerlei mensen die erg afgeschrikt worden door te veel wiebelen. Dus ik had een vreemde tijd op school, omdat ik echt raar wilde zijn en wilde experimenteren en school ging ook over structuur en hokjes. Weet je … en ja … ik hoor instemmende geluiden en ik zie knikkende hoofden in het publiek. Dus dit is mijn soort van, dit is mijn stelling denk ik, dat een van de redenen waarom we nu zo veel muziek nodig hebben, is omdat het een van de veiligste plekken is voor mensen om massaal te wiebelen. En ik denk dat wanneer we een reden hebben om op deze manier samen te komen, we elkaars scherpe kantjes verzachten. En zachtheid, naar mijn mening… zachtheid is onze grootste verdediging tegen harde lijnen.
Neem bijvoorbeeld het beeld van een boomtak. Als een tak echt heel stevig en hard is en onwrikbaar, dan zal hij breken. Terwijl een soepele tak, wat ook een mooi woord is, zal buigen. Een soepele tak zal zijn mannetje staan. Hij zal meebuigen met het weer, met de wind, met de omstandigheden van het Universum. Ik denk dat wanneer we onder andere muziek maken, we soepeler worden. Omdat we samen buigen en dat is op dit moment gewoon zo belangrijk. Dus als er één ding is dat ik hieruit kan leren, zou ik zeggen: wees niet bang om te wiebelen. En ik zou ook willen zeggen dat zachtheid kracht is. Echt waar.” – Jacob Collier
“I think human begins were born to wiggle. This is my personal thesis. Now, there are a lot of people, you’ve probably met some of them, who would prefer it if wiggly people were just straight lines. You know? Because it would just be far easier to handle them. Now, I’m the kind of person who’s kind of profoundly wiggly and I always have been. And it was a strange experience to go through school as I’m sure many of you felt the same. Because at school you’ve got all sorts of people who are very put off by over-wiggledom. So I had a strange time at school ‘cause I really wanted to be weird and experiment and also school was about * he chops it up * you know … and yeah … I’m hearing … I’m seeing nodding heads in the audience. So this is my kind of this is my thesis I suppose, that one of the reasons why we need music so much right now is because it’s one of the safest spaces for people to wiggle en masse. And I think that when we have a reason to come together this way we soften each other’s edges. And softness, in my opinion … softness is it’s like our biggest defense against hard lines. Take for example the image of a branch of a tree. If a branche is brittle, like it’s really really solid and really hard and it’s immovable, then it will snap. Whereas if a branch is supple, which is another word that I really like, it will bend. But it will hold its own, it will bend along with the weather, along with the wind, along with the conditions of the universe. I think that when we make music amongst other things, I think we become more supple. Because we bend together and there’s just something so important about that right now. I can’t begin to say so if there’s one thing to take away from this, from all of this, I would say: don’t be afraid to wiggle. And I would also say that softness is strenght. It really is.” – Jacob Collier
