Inspiratie
Ontspullen, consuminderen, creëren, allemaal mooi natuurlijk… Maar uiteindelijk moet er toch een keer een moment komen waarop we daadwerkelijk tot actie zullen overgaan. Het meest wezenlijke is immers gewoon het simpelweg doen. Ook al hebben we om de een of andere reden misschien maar weinig inspiratie kunnen opdoen van te voren. Vaak blijkt dan toch dat wanneer we eenmaal beginnen, die ontbrekende inspiratie dan vanzelf wel komt. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat wanneer ik bezig ben met het schrijven van een song, ik eigenlijk alleen maar hoef te beginnen met spelen. Het liefst rond het basisidee wat ik misschien al had. Spelen en gewoon laten gebeuren. Schijnbaar plotselinge uitstapjes binnen het muzikale frame of een ‘accidental gitaarlick’ kunnen vaak de opmaat zijn voor een nieuwe passage binnen je song (althans voor de instrumentalist).
Boom met vruchten
Doordat je mind vrij is van allerlei fysieke en non-fysieke ballast heb je de weg vrijgemaakt om de boel weer lekker te laten stromen. Er is energie vrijgekomen om al die muziek die zich als het ware heeft opgeslagen in je onbewuste opslag te kanaliseren. Ik vergelijk dit proces ook wel eens met het lopen door een denkbeeldige boomgaard waarbij je gaandeweg de vruchten aan het plukken of rapen bent. Muzikale vruchten als in noten en akkoorden, zo voor het oprapen! Alles is er namelijk eigenlijk al, je hoeft het alleen maar te zien of liever gezegd te voelen in dit geval. De muziek komt vanzelf tot jou en meestal niet andersom, althans zo ervaar ik dat. Dit zijn de magische momenten waarin we als met zand spelende kinderen de meest mooie creaties weten te maken die we met het hoofd niet kunnen bedenken.
Het wiel bestaat al
Soms lijkt het wel eens onmogelijk om nog iets nieuws te laten ontstaan daar er al zoveel muziek gecomponeerd is binnen allerlei genres. Dat kan dan wel zo zijn, alleen vergeten we dan even dat we ook nog onze eigen persoonlijke handtekening hebben waarmee we het verschil kunnen maken. Als illustrerend voorbeeld zou ik even de Beatles song ‘With a little help from my friends‘ willen aanvoeren. Die kennen we natuurlijk allemaal, maar luisterend naar de uitvoering van Joe Cocker lijkt het toch om een compleet andere song te gaan. De kunst blijkt eigenlijk geen kunst te zijn zolang de weg maar vrij is voor het opdoen van de nodige inspiratie. Trouwens, wanneer heb jij zelf voor het laatst in de zandbak gespeeld?